Losowe artykuły
2008-06-22 22:00:25

Rozwiązanie stosunku pracy
Szczególnym przypadkiem rozwiązania stosunku pracy za porozumieniem stron jest przejście pracownika do nowego pracodawcy na podstawie porozumienia pracodawców

2013-03-18 13:17:08

Zastosowania oświetlenie diodowego LED
Czy warto montować oświetlenie led w prywatnych domach?

Układ krążenia

Dodał admin, 2008-06-11 Autor / Opracowanie: Dominika Bańkowska

Składa się on z dwóch układów: zawierającego krew (sanguis) i c h ł o n k ę (lympha). Krew krąży w zamkniętym systemie rur, wprawiana w ruch przez serce.


<  1  2  3  4  5  6  7  8  9  10    >


NACZYNIA KRWIONOŚNE
Krew jest rozprowadzana po całym organizmie systemem rur, naczyń krwionośnych (vasa sanguinea). Są to tętnice i żyły. Tętnicą (arteria) nazywa się to naczynie, które prowadzi krew z serca. Żyłą (vena) płynie krew do serca. Między tętnicami i żyłami znajdują się naczynia włosowate (vasa capillaria). W naczyniach tętniczych panuje wyższe ciśnienie niż w naczyniach żylnych i włosowatych.
Rozróżnia się dwa zamknięte układy krążenia: duży i mały.
Krwiobieg duży zaczyna się w lewej komorze serca, a kończy w jego prawym przedsionku. Z lewej komory wychodzi tętnica główna, czyli aorta, która szeregiem rozgałęzień dostarcza krew tętniczą do tkanek i narządów, z łożyska kapilar wypływają drobne żyłki, które przechodzą w coraz większe i ostatecznie do prawego przedsionka uchodzą dwie żyły główne — górna i dolna (vena cava supe¬rior et inferior).
Krwiobieg mały zaczyna się w prawej komorze serca i kończy w lewym przedsionku. Z prawej komory wychodzi pień płucny (truncus pulmonalis), dzieli się na dwie tętnice płucne, które wchodzą do płuc i tu rozgałęziają się aż do utworzenia włośniczek otaczających pęcherzyki płucne. Między pęcherzykami i włośniczkami zachodzi wymiana gazowa, krew oddaje dwutlenek węgla, a pobiera tlen i żyłami płucnymi wraca do lewego przedsionka. Krążenie małe nosi też nazwę krążenia płucnego.
W krążeniu dużym serce przyjmuje krew z całego układu żylnego i tłoczy ją do układu tętniczego. Między obu układami znajduje się sieć naczyń włosowatych. W naczyniach tętniczych panuje ciśnienie wyso¬kie, zależne od pracy lewej komory serca i oporu tętniczek obwodowych. W czasie skurczu serca wynosi ono około 16,0 kPa (120 mm słupa rtęci). Ciśnienie rozkurczowe jest odpowiednio niższe, wynosi około 10,7 kPa (80 mm słupa rtęci). Ciśnienie nie jest jednakowe w całym układzie tętniczym, spada w miarę przepływu krwi do mniejszych tętnic i do łożyska naczyń włosowatych. Suma przekrojów tętniczek jest większa niż tętnic. W łożysku naczyń włosowatych następuje dalszy spadek ciśnienia i zwolnienie prądu krwi przepływającej. W naczyniach żylnych ciśnienie krwi jest niskie, a w dużych żyłach blisko serca ujemne.
Budowa ścian naczyń jest dostosowana do ich zadań i do panującego w nich ciśnienia. Ściana tętnicy powinna być bardziej wytrzymała niż ściana żyły, ściany naczyń włosowatych muszą umożliwiać wymianę krwi z otoczeniem, podczas gdy przez tętniczki, tętnice, żyłki i żyły krew jedynie przepływa.
Wszystkie naczynia krwionośne są zbudowane według pewnego schematu: ściana składa się z trzech warstw. Idąc od wewnątrz jest błona wewnętrzna (tunica intima lub krótko intima), błona środkowa tunica media lub media) i błona zewnętrzna (tunica externa lub ad-ventitia).